Palma wileńska

Palma wielkanocna to jeden z najważniejszych symboli Świąt Wielkanocnych. Jest nam potrzebna na Niedzielę Palmową, wypadającą na tydzień przed Wielkanocą. W ten dzień, który upamiętnia przekroczenie bram Jerozolimy przez Chrystusa, palmy zabiera się do kościoła, aby zostały poświęcone. Można oczywiście kupić gotową palmę, ale uczniowie (klasa 3, 4, 7) naszego gimnazjum postanowili wykonać ją samodzielnie. Więc udali się do Centrum Kultury w sąsiednim – solecznickim rejonie. Tam uprzejmie nas spotkała palmiarka Ola Kunicka. Zapoznała z wileńską tradycją wicia palm. Dowiedzieliśmy się, że zwyczaj przygotowywania palmy wielkanocnej narodził się już w IV wieku we wschodnim chrześcijaństwie, że przed wojną, wileńskie palmy znane były w całej Europie, szczególnie zaś ceniono je we Francji. Najbardziej barwne, utkane z ziół i kwiatów to palmy kilimowe, zwane też ruszczycówkami, bo przed wojną zachwycał się nimi i opisywał Ferdynand Ruszczyc, że te najstarsze — dziś już tylko w muzeach — wyrabiane były z woskowanego papieru. Później papier zastąpiły kłosy zbóż, zasuszone kwiaty i zioła. Tworząc autorską palmę wykorzystaliśmy właśnie zioła pól i łąk Wileńszczyzny. 

W czasie całej edukacji towarzyszyła nam Telewizja TVP Wilno oraz miła i przyjazna atmosfera. Wróciliśmy do Czarnego Boru z autorską palmą w ręku. 

Kierownik kółka krajoznawczego Maria Macinkiewicz